Του Παναγιώτη Τσιάλα
Το εγχειρίδιο του Σπυριδάκη είναι επαρκές. Έχει δομή επιτομής (διαγραμματική σχεδόν παρουσίαση) χωρίς να είναι επιτομή και καλύπτει με πληρότητα την ύλη του κληρονομικού δικαίου (θα σας γλιτώσει πολύ χρόνο, χωρίς να σας αφήσει κενά). Σχετικά με την ύλη, τώρα, ΜΗΝ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ να διαβάσετε...
...:
α) Την εκποίηση της κληρονομίας ως σύνολο (ΑΚ 1942 - 1955)
β) Τον εκτελεστή διαθήκης (ΑΚ 2017 - 2031) --> να ξέρετε εμπειρικά ποιός είναι
γ) Τις διατάξεις για τον κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας
δ) Τις έκτακτες διαθήκες (ΑΚ 1749 - 1762)
ε) Τη συνεισφορά (ΑΚ 1895 - 1900) --> απλώς να έχετε μια ιδέα τί εστί συνεισφορά - αποφεύγουν να βάλουν πολύπλοκα ζητήματα συνεισφοράς γιατί περιέχουν άφθονα μαθηματικά και μπερδεύονται και οι ίδιοι με τις πράξεις
στ) Τον τρόπο (ΑΚ 2011 - 2016) --> να ξέρετε εμπειρικά τί είναι ο τροπος
Από την υπόλοιπη ύλη, θα συμβούλευα να εντοπίσετε την προσοχή σας:
1) Στο κληρονομητήριο και την αγωγή περί κλήρου
2) Στην αποδοχή και την αποποίηση κληρονομίας (έμφαση στη σιωπηρή αποδοχή κληρονομίας + στην προθεσμία αποποιήσεως και από πότε τρέχει + στη απαραίτητη μεταγραφή της δηλώσεως αποδοχής, ή του κληρονομητηρίου ή του πιστοποιητικού περί μη αποποιήσεως, όταν η κληρονομία περιλαμβάνει εμπράγματα δικαιώματα σε ακίνητα --> άλλως δεν αποκτάται κυριότητα)
3) Στην ακυρότητα ολόκληρης της διαθήκης σε αντιπαραβολή με την ακυρότητα διάταξης της διαθήκης (ιδίως ΑΚ 1783 - 1788 - κρίσιμα)
4) Στη διάκριση μεταξύ του θεσμού της δικαστικής εκκαθάρισης της κληρονομίας (= θεσμός που προστατεύει τους δανειστές του κληρονόμου) και του θεσμού της κληρονομικής διαδοχής με το ευεργέτημα της απογραφής (= θεσμός για την προστασία του εξ απογραφής κληρονόμου) --> και στις δύο περιπτώσεις επέρχεται χωρισμός της κληρονομιαίας περιουσίας από την ατομική περιουσία του κληρονόμου αλλά ο χωρισμός αυτός αντιτάσσεται σε διαφορετικά σε κάθε περίπτωση πρόσωπα.
5) Στη διάκριση μεταξύ ειδικών διαδόχων (= κληροδόχοι) και καθολικών διαδόχων (= π.χ. κληρονόμος, καταπιστευματοδόχος, εγκατάστατος σε δήλο) --> οι πρώτοι δεν ευθύνονται για τα χρέη της κληρονομίας
6) Στην εξ αδιαθέτου διαδοχή και στα πρόσωπα που είναι νόμιμοι μεριδούχοι (μην σας βάλουν κανέναν αδερφό του Κ και σας μπερδέψουν ότι δήθεν είναι νόμιμος μεριδούχος)
7) Στον τραπεζικό κοινό λογαριασμό ως εξωκληρονομητή έννομη σχέση.
8) Στο μη συνειλημμένο τέκνο και στο μέλλον να συσταθεί ίδρυμα, ως κληρονόμων (ΑΚ 1924, 1935, 1931 + ΑΚ 114)
Αυτά σε γενικές γραμμές.
Το εγχειρίδιο του Σπυριδάκη είναι επαρκές. Έχει δομή επιτομής (διαγραμματική σχεδόν παρουσίαση) χωρίς να είναι επιτομή και καλύπτει με πληρότητα την ύλη του κληρονομικού δικαίου (θα σας γλιτώσει πολύ χρόνο, χωρίς να σας αφήσει κενά). Σχετικά με την ύλη, τώρα, ΜΗΝ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ να διαβάσετε...
...:
α) Την εκποίηση της κληρονομίας ως σύνολο (ΑΚ 1942 - 1955)
β) Τον εκτελεστή διαθήκης (ΑΚ 2017 - 2031) --> να ξέρετε εμπειρικά ποιός είναι
γ) Τις διατάξεις για τον κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας
δ) Τις έκτακτες διαθήκες (ΑΚ 1749 - 1762)
ε) Τη συνεισφορά (ΑΚ 1895 - 1900) --> απλώς να έχετε μια ιδέα τί εστί συνεισφορά - αποφεύγουν να βάλουν πολύπλοκα ζητήματα συνεισφοράς γιατί περιέχουν άφθονα μαθηματικά και μπερδεύονται και οι ίδιοι με τις πράξεις
στ) Τον τρόπο (ΑΚ 2011 - 2016) --> να ξέρετε εμπειρικά τί είναι ο τροπος
Από την υπόλοιπη ύλη, θα συμβούλευα να εντοπίσετε την προσοχή σας:
1) Στο κληρονομητήριο και την αγωγή περί κλήρου
2) Στην αποδοχή και την αποποίηση κληρονομίας (έμφαση στη σιωπηρή αποδοχή κληρονομίας + στην προθεσμία αποποιήσεως και από πότε τρέχει + στη απαραίτητη μεταγραφή της δηλώσεως αποδοχής, ή του κληρονομητηρίου ή του πιστοποιητικού περί μη αποποιήσεως, όταν η κληρονομία περιλαμβάνει εμπράγματα δικαιώματα σε ακίνητα --> άλλως δεν αποκτάται κυριότητα)
3) Στην ακυρότητα ολόκληρης της διαθήκης σε αντιπαραβολή με την ακυρότητα διάταξης της διαθήκης (ιδίως ΑΚ 1783 - 1788 - κρίσιμα)
4) Στη διάκριση μεταξύ του θεσμού της δικαστικής εκκαθάρισης της κληρονομίας (= θεσμός που προστατεύει τους δανειστές του κληρονόμου) και του θεσμού της κληρονομικής διαδοχής με το ευεργέτημα της απογραφής (= θεσμός για την προστασία του εξ απογραφής κληρονόμου) --> και στις δύο περιπτώσεις επέρχεται χωρισμός της κληρονομιαίας περιουσίας από την ατομική περιουσία του κληρονόμου αλλά ο χωρισμός αυτός αντιτάσσεται σε διαφορετικά σε κάθε περίπτωση πρόσωπα.
5) Στη διάκριση μεταξύ ειδικών διαδόχων (= κληροδόχοι) και καθολικών διαδόχων (= π.χ. κληρονόμος, καταπιστευματοδόχος, εγκατάστατος σε δήλο) --> οι πρώτοι δεν ευθύνονται για τα χρέη της κληρονομίας
6) Στην εξ αδιαθέτου διαδοχή και στα πρόσωπα που είναι νόμιμοι μεριδούχοι (μην σας βάλουν κανέναν αδερφό του Κ και σας μπερδέψουν ότι δήθεν είναι νόμιμος μεριδούχος)
7) Στον τραπεζικό κοινό λογαριασμό ως εξωκληρονομητή έννομη σχέση.
8) Στο μη συνειλημμένο τέκνο και στο μέλλον να συσταθεί ίδρυμα, ως κληρονόμων (ΑΚ 1924, 1935, 1931 + ΑΚ 114)
Αυτά σε γενικές γραμμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου