της Άσπας Δεπάστα
Η κλασική φράση που θα ακούσει κανείς να λέει συνήθως η πλειονότητα των φίλων του, αναφερόμενοι στην πόλη που πραγματοποίησαν την κινητικότητα τους είναι η εξής: ‘Ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω’. Και τούτο για τον απλό λόγο του ότι το Erasmus όχι μόνο είναι μια εμπειρία ζωής για τον καθένα που το τολμά, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι μια χρονική περίοδος που μεγαλώνοντας θα κατατάξει στις καλύτερες της ζωής του.
Η δική μου πόλη λοιπόν ήταν το Αλικάντε. Η ‘πόλη του ήλιου’ όπως την αποκαλούν βρίσκεται νοτιοανατολικά στην Ισπανία. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο μέρος με πολλούς φοίνικες, ένα τοπίο εξωτικό που μάλλον το σκέφτεται κάποιος για διακοπές παρά για σπουδές. Ο χειμώνας διαρκεί σχεδόν δυο μήνες, ενώ ο ήλιος είναι παρών στην κάθε μέρα. Η χαλάρωση στην παραλία τις μεσημεριανές κυρίως ώρες είναι η αγαπημένη απόδραση ενός κατοίκου εκεί, πόσο μάλλον ενός φοιτητή Erasmus.
Ξεκινώντας από το Πανεπιστήμιο, πρόκειται για ένα τεράστιο campus, το οποίο βρίσκεται σε μια περιοχή λίγο πιο έξω από το κέντρο, όπου μπορεί να φτάσει κανείς με τραμ ή με λεωφορείο κάνοντας το πολύ μισή ώρα..
Την πρώτη μέρα που έφτασα, μια κοπέλα ορισμένη από το γραφείο κινητικότητας είχε αναλάβει ανά γκρουπ λίγων ατόμων να μας δείχνει τους χώρους εκεί, όπως είναι οι διάφορες σχολές, το κέντρο ξένων γλωσσών, οι τράπεζες, οι χώροι εστίασης, οι αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτό που πραγματικά ξεχώρισε ήταν η κεντρική βιβλιοθήκη. Επρόκειτο για ένα διώροφο κτίριο με γυάλινους τοίχους, πολύ μεγάλο σε πλάτος, του οποίου οι αίθουσες με τις σειρές βιβλιοθήκες και τα γραφεία διαβάσματος είχαν θέα τους φοίνικες και το γρασίδι, στο οποίο ομοίως πολλοί διάβαζαν ξαπλωμένοι απολαμβάνοντας τον ήλιο. Ειλικρινά προσωπικά, διαβάζοντας εκεί ένιωθα μια απερίγραπτη ηρεμία. Επίσης, κάθε σχολή σχεδόν είχε δική της βιβλιοθήκη, ενώ υπήρχε και μια ακόμα πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη στο κέντρο του Αλικάντε, αντίστοιχης οικοδόμησης με θέα τη θάλασσα αυτή τη φορά.
Στη συνέχεια, αναφορικά με τους καθηγητές και τα μαθήματα, ως φοιτητές ξένου Πανεπιστημίου δεν δεχτήκαμε κάποια διαφορετική μεταχείριση. Ωστόσο, οι καθηγητές ήταν πρόθυμοι στο να μας υποστηρίξουν σχετικά με τη γλώσσα επιτρέποντας να έχουμε λεξικά μαζί μας ή να κάνουμε τις κανονικά ατομικές εργασίες σε ομάδες 2-3 ατόμων. Επιπλέον, ο τρόπος διδασκαλίας είναι πολύ βοηθητικός προς τον φοιτητή, καθώς κάθε καθηγητής ανεβάζει όλες τις παραδόσεις του σε μορφές σημειώσεων σε ιστότοπο του Παν/μίου, σε ένα αντίστοιχο δικό μας e-class. Η πλειονότητα των καθηγητών μάλιστα ακολουθούν την τακτική των προόδων-τεστ που αναλογικά με τον όγκο του μαθήματος είναι από 2 έως 4. Η επιτυχία στις προόδους αυτές συνεπάγεται για κάποια μαθήματα απαλλαγή από τις τελικές εξετάσεις ή μειωμένη ύλη σε αυτές, κάτι που ειλικρινά διευκολύνει κατά πολύ το φοιτητή στο διάβασμα του.
Συνακόλουθα, όσον αφορά στη διαμονή, όλοι οι Erasmus επιλέγουν να μείνουν στο κέντρο με βασικό κριτήριο τη νυχτερινή διασκέδαση που συγκεντρώνεται εκεί, μιας και η πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο διευκολύνεται πολύ από τα μέσα μεταφοράς. Οι περιοχές που βγαίνουν όλοι είναι κατ’ αρχήν 3, καθεμιά με αρκετές επιλογές για διαφορετικές προτιμήσεις, αλλά πάντοτε υπάρχουν και απομακρυσμένα μαγαζιά να ανακαλύψει κανείς. Κάθε μέρα, ειδικά τον πρώτο καιρό διοργανώνονται πολλές εκδηλώσεις για τους Erasmus, με το ΕSN της περιοχής να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό. Τα ταξίδια που κανονίζουν είναι αρκετά οικονομικά και συμβάλλουν στο να γνωρίζεις κι άλλους Erasmus κάθε φορά. Αν είσαι αρκετά party animal είναι μια καλή πρόκληση να δοκιμάσεις τις αντοχές σου στην fiesta alicantina, ενώ αν προτιμάς πιο χαλαρές εξόδους, θα ικανοποιηθείς πολύ από τα μπαράκια στην barrio. Το σίγουρο είναι ότι προκαλούν εντύπωση οι τιμές, αφού θα βρει κανείς την μπύρα από 30 λεπτά ως 2 ευρώ και το ποτό 3,50. Αντίστοιχης κλίμακας συναντώνται οι τιμές και σχετικά με το φαγητό. Τέλος, οι αποστάσεις στο κέντρο είναι αρκετά μικρές, οπότε δεν υπάρχει ο φόβος της επιστροφής στο σπίτι το βράδυ, εφόσον ‘τα πάντα είναι κοντά.’
Συμπληρωματικά, από το κέντρο της πόλης δεν ελλείπουν φυσικά τα μουσεία με ιδιαίτερη θεματική όπως για παράδειγμα το μουσείο νερού, ενώ μια ανωτέρου επιπέδου ψυχαγωγία μπορεί να χαρίσει το θέατρο με τις εναλλακτικού τύπου παραστάσεις που επιλέγει να προβάλει.
Στη συνέχεια, η κυρίως εδραιωμένη διαμονή των φοιτητών στις διάφορες πόλεις της Ισπανίας είναι η συγκατοίκηση με άλλους. Συγκεκριμένα στο Αλικάντε τα ενοίκια κυμαίνονταν από 100 ως 200 ευρώ μαζί με τα έξοδα φως, νερό , internet. Κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να συγκατοικείς με άλλους, γιατί αυτομάτως αποκτάς ‘φίλους’ με τους οποίους θα περνάς χρόνο μαζί και μπορούν να σε βοηθήσουν να προσαρμοστείς ή αν είστε όλοι Erasmus βρίσκεσαι αμέσως με μια παρέα που δεν είχες σκεφτεί ότι θα έχεις .
Εν τέλει, το Αλικάντε είναι μια πόλη που ενδείκνυται για να κάνει κανείς το Erasmus του αν του αρέσει ο ήλιος, η θάλασσα, το ‘έξω’ και φυσικά οι σπουδές από άλλη οπτική γωνία και πρακτική. Και με αφορμή αυτό το τελευταίο, ας μου επιτραπεί να πω ότι όσοι υποτιμούν το πρόγραμμα αυτό από άποψη σπουδών απορρίπτουν κάτι που αν το ζούσαν όχι μόνο θα άλλαζαν γνώμη, αλλά θα ήθελαν να ζήσουν ξανά και ξανά. Η ευκαιρία αυτή που δίνεται με το πρόγραμμα και πλέον και σε μεταπτυχιακό και σε διδακτορικό ακόμα επίπεδο μπορεί να ‘αρπαχτεί’ από τον καθένα που του αρέσει να γνωρίζει διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες, να αλλάζει παραστάσεις και να βλέπει τη ζωή και την επιστήμη του μέσα από άλλα μάτια που ειλικρινά συμβάλλουν στην προσωπική κοινωνική και επιστημονική του ανέλιξη.
Η κλασική φράση που θα ακούσει κανείς να λέει συνήθως η πλειονότητα των φίλων του, αναφερόμενοι στην πόλη που πραγματοποίησαν την κινητικότητα τους είναι η εξής: ‘Ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω’. Και τούτο για τον απλό λόγο του ότι το Erasmus όχι μόνο είναι μια εμπειρία ζωής για τον καθένα που το τολμά, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι μια χρονική περίοδος που μεγαλώνοντας θα κατατάξει στις καλύτερες της ζωής του.
Η δική μου πόλη λοιπόν ήταν το Αλικάντε. Η ‘πόλη του ήλιου’ όπως την αποκαλούν βρίσκεται νοτιοανατολικά στην Ισπανία. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο μέρος με πολλούς φοίνικες, ένα τοπίο εξωτικό που μάλλον το σκέφτεται κάποιος για διακοπές παρά για σπουδές. Ο χειμώνας διαρκεί σχεδόν δυο μήνες, ενώ ο ήλιος είναι παρών στην κάθε μέρα. Η χαλάρωση στην παραλία τις μεσημεριανές κυρίως ώρες είναι η αγαπημένη απόδραση ενός κατοίκου εκεί, πόσο μάλλον ενός φοιτητή Erasmus.
Ξεκινώντας από το Πανεπιστήμιο, πρόκειται για ένα τεράστιο campus, το οποίο βρίσκεται σε μια περιοχή λίγο πιο έξω από το κέντρο, όπου μπορεί να φτάσει κανείς με τραμ ή με λεωφορείο κάνοντας το πολύ μισή ώρα..
Την πρώτη μέρα που έφτασα, μια κοπέλα ορισμένη από το γραφείο κινητικότητας είχε αναλάβει ανά γκρουπ λίγων ατόμων να μας δείχνει τους χώρους εκεί, όπως είναι οι διάφορες σχολές, το κέντρο ξένων γλωσσών, οι τράπεζες, οι χώροι εστίασης, οι αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτό που πραγματικά ξεχώρισε ήταν η κεντρική βιβλιοθήκη. Επρόκειτο για ένα διώροφο κτίριο με γυάλινους τοίχους, πολύ μεγάλο σε πλάτος, του οποίου οι αίθουσες με τις σειρές βιβλιοθήκες και τα γραφεία διαβάσματος είχαν θέα τους φοίνικες και το γρασίδι, στο οποίο ομοίως πολλοί διάβαζαν ξαπλωμένοι απολαμβάνοντας τον ήλιο. Ειλικρινά προσωπικά, διαβάζοντας εκεί ένιωθα μια απερίγραπτη ηρεμία. Επίσης, κάθε σχολή σχεδόν είχε δική της βιβλιοθήκη, ενώ υπήρχε και μια ακόμα πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη στο κέντρο του Αλικάντε, αντίστοιχης οικοδόμησης με θέα τη θάλασσα αυτή τη φορά.
Στη συνέχεια, αναφορικά με τους καθηγητές και τα μαθήματα, ως φοιτητές ξένου Πανεπιστημίου δεν δεχτήκαμε κάποια διαφορετική μεταχείριση. Ωστόσο, οι καθηγητές ήταν πρόθυμοι στο να μας υποστηρίξουν σχετικά με τη γλώσσα επιτρέποντας να έχουμε λεξικά μαζί μας ή να κάνουμε τις κανονικά ατομικές εργασίες σε ομάδες 2-3 ατόμων. Επιπλέον, ο τρόπος διδασκαλίας είναι πολύ βοηθητικός προς τον φοιτητή, καθώς κάθε καθηγητής ανεβάζει όλες τις παραδόσεις του σε μορφές σημειώσεων σε ιστότοπο του Παν/μίου, σε ένα αντίστοιχο δικό μας e-class. Η πλειονότητα των καθηγητών μάλιστα ακολουθούν την τακτική των προόδων-τεστ που αναλογικά με τον όγκο του μαθήματος είναι από 2 έως 4. Η επιτυχία στις προόδους αυτές συνεπάγεται για κάποια μαθήματα απαλλαγή από τις τελικές εξετάσεις ή μειωμένη ύλη σε αυτές, κάτι που ειλικρινά διευκολύνει κατά πολύ το φοιτητή στο διάβασμα του.
Συνακόλουθα, όσον αφορά στη διαμονή, όλοι οι Erasmus επιλέγουν να μείνουν στο κέντρο με βασικό κριτήριο τη νυχτερινή διασκέδαση που συγκεντρώνεται εκεί, μιας και η πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο διευκολύνεται πολύ από τα μέσα μεταφοράς. Οι περιοχές που βγαίνουν όλοι είναι κατ’ αρχήν 3, καθεμιά με αρκετές επιλογές για διαφορετικές προτιμήσεις, αλλά πάντοτε υπάρχουν και απομακρυσμένα μαγαζιά να ανακαλύψει κανείς. Κάθε μέρα, ειδικά τον πρώτο καιρό διοργανώνονται πολλές εκδηλώσεις για τους Erasmus, με το ΕSN της περιοχής να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό. Τα ταξίδια που κανονίζουν είναι αρκετά οικονομικά και συμβάλλουν στο να γνωρίζεις κι άλλους Erasmus κάθε φορά. Αν είσαι αρκετά party animal είναι μια καλή πρόκληση να δοκιμάσεις τις αντοχές σου στην fiesta alicantina, ενώ αν προτιμάς πιο χαλαρές εξόδους, θα ικανοποιηθείς πολύ από τα μπαράκια στην barrio. Το σίγουρο είναι ότι προκαλούν εντύπωση οι τιμές, αφού θα βρει κανείς την μπύρα από 30 λεπτά ως 2 ευρώ και το ποτό 3,50. Αντίστοιχης κλίμακας συναντώνται οι τιμές και σχετικά με το φαγητό. Τέλος, οι αποστάσεις στο κέντρο είναι αρκετά μικρές, οπότε δεν υπάρχει ο φόβος της επιστροφής στο σπίτι το βράδυ, εφόσον ‘τα πάντα είναι κοντά.’
Συμπληρωματικά, από το κέντρο της πόλης δεν ελλείπουν φυσικά τα μουσεία με ιδιαίτερη θεματική όπως για παράδειγμα το μουσείο νερού, ενώ μια ανωτέρου επιπέδου ψυχαγωγία μπορεί να χαρίσει το θέατρο με τις εναλλακτικού τύπου παραστάσεις που επιλέγει να προβάλει.
Στη συνέχεια, η κυρίως εδραιωμένη διαμονή των φοιτητών στις διάφορες πόλεις της Ισπανίας είναι η συγκατοίκηση με άλλους. Συγκεκριμένα στο Αλικάντε τα ενοίκια κυμαίνονταν από 100 ως 200 ευρώ μαζί με τα έξοδα φως, νερό , internet. Κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να συγκατοικείς με άλλους, γιατί αυτομάτως αποκτάς ‘φίλους’ με τους οποίους θα περνάς χρόνο μαζί και μπορούν να σε βοηθήσουν να προσαρμοστείς ή αν είστε όλοι Erasmus βρίσκεσαι αμέσως με μια παρέα που δεν είχες σκεφτεί ότι θα έχεις .
Εν τέλει, το Αλικάντε είναι μια πόλη που ενδείκνυται για να κάνει κανείς το Erasmus του αν του αρέσει ο ήλιος, η θάλασσα, το ‘έξω’ και φυσικά οι σπουδές από άλλη οπτική γωνία και πρακτική. Και με αφορμή αυτό το τελευταίο, ας μου επιτραπεί να πω ότι όσοι υποτιμούν το πρόγραμμα αυτό από άποψη σπουδών απορρίπτουν κάτι που αν το ζούσαν όχι μόνο θα άλλαζαν γνώμη, αλλά θα ήθελαν να ζήσουν ξανά και ξανά. Η ευκαιρία αυτή που δίνεται με το πρόγραμμα και πλέον και σε μεταπτυχιακό και σε διδακτορικό ακόμα επίπεδο μπορεί να ‘αρπαχτεί’ από τον καθένα που του αρέσει να γνωρίζει διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες, να αλλάζει παραστάσεις και να βλέπει τη ζωή και την επιστήμη του μέσα από άλλα μάτια που ειλικρινά συμβάλλουν στην προσωπική κοινωνική και επιστημονική του ανέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου