Της Ζαφειρένιας Θεοδωράκη
Στοιχεία αλλοδαπότητας της υπόθεσης: Έχουμε μία ελληνική ομάδα, μία πορτογαλική ομάδα, έναν παίκτη από τη Βραζιλία και τον πράκτορα από τις ΗΠΑ.
Στοιχεία αλλοδαπότητας της υπόθεσης: Έχουμε μία ελληνική ομάδα, μία πορτογαλική ομάδα, έναν παίκτη από τη Βραζιλία και τον πράκτορα από τις ΗΠΑ.
Νομικός χαρακτηρισμός: η σύμβαση μεταγραφής ποδοσφαιριστή αποτελεί ενοχική σύμβαση (πώληση δικαιώματος). Για να βρούμε το εφαρμοστέο δίκαιο θα πρέπει επομένως να δούμε εάν εφαρμόζεται ο Κανονισμός Ρώμη Ι για τις συμβάσεις. Εάν δεν εφαρμόζεται ο Κανονισμός εφαρμόζουμε τη Σύμβαση της Ρώμης και εάν ούτε αυτή εφαρμόζεται πηγαίνουμε στις εθνικές ρυθμίσεις (25 ΑΚ).
Εφαρμογή Κανονισμού ή Σύμβασης Ρώμης; Η προκείμενη σύμβαση δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού γιατί συνήφθη...
...πριν τις 17/12/2009 (χρονικό σημείο έναρξης εφαρμογής του Κανονισμού). Συνεπώς, εν προκειμένω εφαρμόζεται η Σύμβαση της Ρώμης.
Ρυθμίσεις Σύμβασης Ρώμης και εφαρμοστέο δίκαιο: Η Σύμβαση της Ρώμης έχει ως βασική αρχή της αυτονομία της βουλήσεως, Επομένως τα μέρη είναι ελεύθερα να επιλέξουν ποιο δίκαιο θα ρυθμίζει τις σχέσεις τους που απορρέουν από τη σύμβαση (άρθρο 3 παρ. 1 εδ. α'), ακόμη και δίκαιο άσχετο με την υπόθεση. Εάν τα μέρη δεν επιλέξουν δίκαιο ή η επιλογή τους είναι άκυρη πρέπει να γίνει αντικειμενική επιλογή δικαίου από το δικαστή. Από τη Σύμβαση της Ρώμης ως αντικειμενικό στοιχείο για την επιλογή δικαίου προβλέπεται ο τόπος διαμονής του οφειλέτη της χαρακτηριστικής παροχής, η οποία είναι συνήθως η μη χρηματική παροχή (άρθρο 4). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, που έχουμε πώληση δικαιώματος, η χαρακτηριστική παροχή είναι η παραχώρηση του δικαιώματος, το οποίο παραχωρεί ο πράκτορας ---> δίκαιο εγκατάστασης της εταιρίας του πράκτορα, το οποίο είναι το δίκαιο των ΗΠΑ.
Ωστόσο, το Πολυμελές Πρωτοδικείο μάλλον έπρεπε να αναζητήσει δίκαιο με στενότερο σύνδεσμο με τη συμβατική σχέση (άρθρο 4 παρ. 5), γιατί το δίκαιο των ΗΠΑ φαίνεται να είναι άσχετο με τη σχέση (στις ΗΠΑ δεν υπάρχει καν ποδόσφαιρο!!)
Συμφωνία για εφαρμοστέο δίκαιο: Το ότι τα μέρη είχαν συμφωνήσει ότι εφαρμοστέο δίκαιο θα είναι οι κανόνες της FIFA και ότι αρμόδια να επιληφθούν των διαφορών θα είναι τα όργανα της FIFA δεν ασκεί επιρροή γιατί η Σύμβαση της Ρώμης παραπέμπει σε ΕΘΝΙΚΟ δίκαιο. Συμφωνία που προβλέπει εφαρμογή δικαίου μη εθνικού δεν αποτελεί επιλογή ιδιωτικού διεθνούς δικαίου αλλά ουσιαστικού δικαίου. Οι διατάξεις της FIFA θα ληφθούν επομένως υπόψη ως συμβατικοί όροι και θα κριθούν με βάση το δίκαιο που θα επιλέξει αντικειμενικώς ο δικαστής. Ωστόσο, το δικαστήριο θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο εφαρμογής του δικαίου του κράτους όπου έχει έδρα η FIFA ως στενότερα συνδεόμενο δίκαιο με την υπόθεση.
Το σχετικό με τη δικαιοδοσία των δικαστηρίων της FIFA κρίθηκε ως ρήτρα διαιτησίας από το δικαστήριο. Οι ρήτρες διαιτησίας εξαιρούνται ρητώς από τη Σύμβαση και τον Κανονισμό Ρώμη Ι, οπότε σχετικά εφαρμόζεται το άρθρο 25 ΑΚ (το θέμα της δικαιοδοσίας δεν αναλύθηκε γιατί εδώ ενδιέφερε το ζήτημα του εφαρμοστέου δικαίου).
Ποια θα ήταν η απάντηση ως προς το εφαρμοστέο δίκαιο εάν εφαρμόζαμε τον Κανονισμό Ρώμη Ι;
Η υπό κρίση σύμβαση δεν ανήκει σε καμία από τις 8 κατηγορίες συμβάσεων που προβλέπονται στην παρ. 1 του άρθρου 4 του Κανονισμού, οπότε θα εφαρμόζαμε την παρ. 2 που προβλέπει , όπως και η Σύμβαση της Ρώμης, ότι εφαρμοστέο είναι το δίκαιο της χώρας στην οποία το μέρος το οποίο οφείλει να εκπληρώσει τη χαρακτηριστική παροχή έχει τη συνήθη διαμονή του. Συνεπώς, καταλήγουμε στο ίδιο αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου